About himself

“Ik ben een praktiserend kunstenaar. Door mijn hele leven bezig te zijn met kunst is het mij nooit gelukt te ontvluchten aan gedaantes voortvloeiend uit menselijke gezichten. Het is mij zelden gelukt om uit mijn gevoelens en levenservaring op te stijgen naar het verlangde, weggelegd in de hoop op de ontmoeting met een betere wereld die zo ongrijpbaar ver weg is; ondanks dat blijf ik continu bezig met deze illusie te volgen. Alhoewel ik met de dageraad weer opsta en weer word aangetrokken door beeldende visioenen die mij beheksen en die tussen mij en tussen de realiteit van mijn verleden steeds weer opdagen, schept het mij het onvermogen om te communiceren zoals meerdere mensen, in de normale omgang. Het zijn de gezichten, de spanningsvelden, het noodlot en het lot dat ons begeleid, tot in de eeuwigheid. Het is schijnbaar moeilijk om de juiste weg te vinden, zodat wij tekort schieten in de jaren die ons zijn gegeven om serieus het moeilijke te accepteren, dat we allemaal mensen zijn, dat we elkaar nodig hebben. Ik leef tussen de mensen, in mijzelf ingesloten en de cirkel wordt steeds benauwder. Ik probeer tevergeefs te communiceren. Juist hier ligt de bron van mijn werk. De schreeuw van eenzaamheid galmt naar verre streken, oneindig, tijdloos. Voor mij is het licht in de tunnel verduisterd, weggevaagd in de mist. Dit is mijn werk. Deze stemmen, deze gezichten, deze mensen uit het verleden en die mij nu omringen, hopeloos zoekend naar houvast.”

Agmon van der Veen