Grootmeester van het kleine
Mijn eerste ontmoeting met Agmon van der Veen en zijn werk vergeet ik nooit meer. Ik voelde intuitief dat ik hier een artistieke grootmeester voor me had. Wij (de Gooise Kunstkring) waren vereerd dat van der Veen als kunstenaar wilde meedoen met de ‘biënnale van het Miniatuur’ in 2012. Vervolgens kwam alles in een stroomversnelling: Deze expositie boorde bij van der Veen een artistieke bron aan, die is blijven stromen tot op vandaag. Een vroegere bron stamt uit de jaren vijftig, toen de kunstenaar begon met het schilderen van landschappen. Een wedergeboorte van een serie – groots geschilderde – kleine werken.
In deze kleine landschappen blijft van der Veen de intense schoonheid van de wereld bewonderen. In zijn karakteristieke vormentaal schildert hij onverminderd vitaal. Zijn composities zijn krachtig en het palet is verleidelijk mooi. Landschappen zijn voor Agmon van der Veen herinneringen, maar tegelijk een metafoor voor ruimte en een verlangen naar rust. De verten en het glooiende landschap lokken ons in zijn verhaal. Terugkerend thema in de landschappen zijn de zwarte huizen, die hij schildert als zacht protest tegen het slechte in de wereld.
De schoonheid van de composities inspireerden Mirjam van der Veen-Tsoukernik tot het maken van korte gedichten. Ik ben blij verheugd dat dit echtpaar samen deze artistieke productie weet te realiseren, zodat meer mensen van hun werk mogen genieten. Agmon: “Mirjam is een zwijgende denker. Ze leeft al 23 jaar met me. Zie je mijn schilderijen wel? Vraag ik haar. Ze antwoord met een korte Haiku. Ze schildert mee in haar poetische woorden. Kunst is een taal!”.
Barbara Houwers, juli 2012
